غزه، اعدام حقیقت در «نسل‌کشی رسانه‌ای»
به گزارش «راهبرد معاصر»؛ از هفتم اکتبر ۲۰۲۳ میلادی، غزه شاهد یکی از خونین‌ترین و بی‌رحمانه‌ترین جنگ‌ها در تاریخ معاصر خود بوده است. اما آنچه این جنگ را از دیگر جنگ‌ها متمایز می‌کند، نه تنها میزان ویرانی و کشتار غیرنظامیان، بلکه هدف‌گیری نظام مند خبرنگاران و رسانه‌هاست. رژیم صهیونیستی با حملات هوایی و زمینی به دفاتر رسانه‌ای، شهادت خبرنگاران و تهدید به حذف شاهدان عینی، در تلاش است تا روایت واقعی از آنچه در غزه می‌گذرد خاموش شود.
گزارش «کمیته حمایت از روزنامه‌نگاران» نشان می‌دهد که از آغاز جنگ تاکنون بیش از ۱۸۹ خبرنگار فلسطینی جان باخته‌اند
بحران غزه نه تنها درگیری نظامی، بلکه عرصه‌ای حیاتی برای جنگ روایت‌هاست. رسانه‌ها در این نبرد نقش سلاح نرم ایفا می‌کنند؛ روایت‌ها و تصاویر می‌توانند همانند تسلیحات بر تحولات میدانی و افکار عمومی اثر بگذارند. رژیم صهیونیستی با کنترل اطلاعات، سانسور اخبار و محدود کردن فعالیت خبرنگاران، تلاش می‌کند روایت خود را بر جهان تحمیل و تصویر بحران را به‌شدت جهت‌دار کند.
یکی از ابزارهای اصلی این سیاست، جلوگیری از ورود خبرنگاران مستقل به مناطق بحران‌زده است. تنها رسانه‌هایی که در کنترل یا نفوذ رژیم صهیونیستی هستند، امکان فعالیت آزاد دارند. این محدودیت‌ها مانع پوشش دقیق حوادث، مستندسازی نقض حقوق بشر و انتقال صدای قربانیان به جهان می‌شود. حذف شاهدان عینی از طریق تهدید، سرکوب یا سکوت اجباری نیز بخشی از این سیاست است که به نادیده گرفتن حقوق بنیادین بشر منجر می‌گردد.
ابعاد دیگر این سرکوب، حملات مستقیم به خبرنگاران است. گزارش «کمیته حمایت از روزنامه‌نگاران» نشان می‌دهد که از آغاز جنگ تاکنون بیش از ۱۸۹ خبرنگار فلسطینی جان باخته‌اند؛ آماری که غزه را به «خطرناک‌ترین مکان جهان برای خبرنگاران» بدل کرده است. پیش از آغاز جنگ اخیر، رژیم صهیونیستی بیش از ۱۰۰ خبرنگار فلسطینی را بدون هیچ مجازاتی به شهادت رسانده بود. این سکوت، جسارت رژیم صهیونیستی را برای گسترش هدف‌گیری شامل خانواده‌ها و مؤسسات رسانه‌ای نیز افزایش داده است.
این آمار و ارقام برای جنگ غزه بسیار تکان‌دهنده است، به‌ویژه اگر با تلفات دیگر جنگ‌ها مقایسه شود. در جنگ اوکراین، از زمان آغاز در سال ۲۰۲۲ تاکنون حدود ۲۰ خبرنگار کشته شده‌اند. حتی در جنگ جهانی دوم، خونین‌ترین جنگ تاریخ مدرن که طی 6 سال جان میلیون‌ها نفر را گرفت، تنها ۶۹ خبرنگار کشته شدند.
بسیاری از خبرنگاران در غزه مانند انس شریف و محمد قریقع، به‌طور مستقیم در حملات هوایی هدف قرار گرفتند. حتی خانواده‌های خبرنگاران نیز برای ایجاد رعب و توقف فعالیت خبری هدف گیری می‌شوند. این روند از سوی ناظران به‌عنوان «نسل‌کشی رسانه‌ای» توصیف شده است. قتل عمدی خبرنگاران در حین پوشش خبری یا حتی در خانه‌هایشان، هدف‌گیری خانواده‌های خبرنگاران برای مجبور کردن آنان به توقف فعالیت، تخریب دفاتر رسانه‌ای و امکانات خبری محلی و بین‌المللی، جلوگیری از رسیدن کمک‌ها به خبرنگاران زخمی یا محاصره‌شده زیر آوار، همگی بخشی از تلاش برای نابودی ساختار اجتماعی و رسانه‌ای فلسطین و حذف هر صدایی است که جرایم رژیم صهیونیستی را مستندسازی کند.
جنگ در غزه صرفاً درگیری نظامی میان رژیم صهیونیستی و مقاومت فلسطین نیست؛ بلکه نبردی برای کنترل حقیقت است
تیبو بروتن، رئیس سازمان «گزارشگران بدون مرز» هشدار داده است، «با نرخ کنونی کشته شدن خبرنگاران، به‌زودی هیچ کس در غزه باقی نخواهد ماند تا حقیقت را روایت کند». روزنامه گاردین چاپ انگلیس نیز این جنگ را «وحشتناک و بسیار مرگبار برای خبرنگاران در عصر مدرن» توصیف کرده است و تأکید می‌کند، رژیم صهیونیستی تنها به نابودی انسان‌ها و زیرساخت‌ها اکتفا نمی‌کند، بلکه همزمان جنگی موازی برای «نابودی حقیقت» به راه انداخته است.
با وجود جنایت های آشکار، رژیم صهیونیستی به دلیل حمایت بی‌قید و شرط آمریکا و همراهی اروپا، بدون ترس از مجازات به سرکوب خبرنگاران ادامه می‌دهد. رسانه‌های غربی غالباً روایت‌های رژیم صهیونیستی را بازنشر می‌کنند، در حالی که روایت خبرنگاران فلسطینی نادیده گرفته می‌شود. این روند موجب کاهش حساسیت جهانی نسبت به نقض حقوق بشر و حتی مشروعیت‌بخشی به اقدامات نظامی رژیم صهیونیستی شده است.
با وجود سیاست‌های سرکوبگرانه، تصاویر و روایت‌هایی که از دل غزه به جهان می‌رسند، چه از سوی خبرنگاران و چه شهروندان عادی، همچنان سندی زنده بر جنایت ها هستند. این روایت‌ها معیارهای دوگانه غرب را رسوا می کنند و روایت رسمی رژیم صهیونیستی را به چالش می‌کشند. در این معنا، روزنامه‌نگاری فلسطینی حتی زیر بمباران، به بخشی از مقاومت تبدیل شده است؛ مقاومتی که با قلم و دوربین ادامه دارد، همان‌گونه که مبارزان با سلاح خود مقاومت می‌کنند.
جنگ در غزه صرفاً درگیری نظامی میان رژیم صهیونیستی و مقاومت فلسطین نیست؛ بلکه نبردی برای کنترل حقیقت است. سانسور رسانه‌ای و هدف‌گیری خبرنگاران نشان می‌دهد که رژیم صهیونیستی به‌طور نظام مند تلاش می‌کند تا جهان را از واقعیت غزه بی‌خبر نگاه دارد. اما خون خبرنگاران شهید، گواهی بر جنایت مداوم و تلاشی برای خاموش کردن حقیقت است. اگر جامعه جهانی و غرب در برابر این سیاست‌ها نایستند، سکوت‌شان لکه ننگی بر ادعاهایشان درباره دموکراسی و حقوق بشر خواهد بود، زیرا آنچه امروز در غزه کشته می‌شود، تنها انسان فلسطینی نیست، بلکه خود حقیقت است.